Gitme O Güzel Geceye Usulca

Gitme o güzel geceye usulca 

İhtiyarlık yanmalı ve saçmalamalı gün kapandığında; 

Öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.

Akıllı adamlar, bilmelerine rağmen karanlığa gömüleceklerini sonlarında, 

Sözleri şimşek çaktırmamış olduğu içindir ki onlar 

Gitmezler o güzel geceye usulca.

İyi insanlar, son defa ellerini sallarlar, öylesine ateşli bağırarak. 

Faydasız işleri, yeşil bir koyda dans ediyor olabilir ama onlar da, 

Öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölümünün karşısında.

Güneşi uçarken yakalamış olan vahşi insanlar, 

Ve öğrenen, çok geç, yas tuttuklarını onun yolunda, 

Gitmezler o güzel geceye usulca.

Kör gözlerin göktaşı gibi alevlenip ve şenlenmesini 

Kör eden bir görme gücüyle gören ağır hasta adamlar da 

Öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölümünün karşısında.

Ve sen, benim babam, hüzünlü tepede, orada 

Yalvarırım, lanetle ve kutsa beni şimdi acımasız göz yaşlarınla. 

Ama gitme o güzel geceye usulca. 

Öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.

Dylan Thomas

Phoenix

Ben orda, akşamına orospular dadanan

Camlarında pis sinekler gezinen, ben orda

Eskimiş bir tutuşla şarabını içiyor

Kadınlarda oluyor kadınsız bakışlarla

Başıyla öne düşmüş yüreğiyle beraber

Ya Tanrıya inanır ya da isyana.

Kimseye vermiyor ki acılardan artarsa

Kuytular çıkarıyor sevişmeler onlardan

Bu nasıl bir bakış ki dünyaya intiharla

Ya da hep kar yağıyor da düşünmesi siyahtan

Öyle ya kim sevişirdi acıları olmasa

Kim bakardı uzağa köpekleri saymazsam.

Orası bir ölümdür şarabımı doyuran

Ölünen yüzler gibi bir bütündür adamlar

Vaftizi gün ışığında bir garip protestan

Tanrısıyla sevişir, herkes bilir sevişmeyi o kadar

Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum

Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.

Edip Cansever

Hüzünlü Bir Akşam Borusunun Ezgisi İçin Söz

Av bitti, titreyen borular

Akşamı kovalıyor köpeklerle

İkimiz içinse yarına kadar

Topal Hephaistos'la nar ateşte

Dövülecek üzünç namluları var.

Kemikten yapışık kardeşler gibi

Vurgun yemiş tinimle kutsal tenim

Ah biri kanatsız ateşböceği

Siz boğumlu deyin, ben eklemli diyeyim

Toprak yutan arısıdır öteki.

İki dilli yazı bulundu taşımızda

Tapısını bire indiren Amenofis

Gizli gizli ağlar Güneş tanrıya

Hangimiz mutsuz kral Hattusilis

Hangimiz ermiş mutluluğa.

Masallar dinlerdi sevdalı Cemşit,

Sindbad, balık gözlü Şirin, Şehrazat

Ey sevi, Afrodit benzeri dikit,

Kaç çeşit demir deldi Ferhat,

Hematitta, limonit, pirit,

Ufuk ışıkları yedi bitirdi.

Horus'un kasrında ne aradığın?

Bak, avutmaya geldik kendimizi

Ah tanrıları ölmüş Amoritler kırgın

Tahta idoller karşıladı bizi.

Kargışlı Şahinin başıdır deniz

Düştü mü kanlarla her akşam

Ormanlar içinde ikimiz,

Çıldırtan bir dumandır yaşam

Şeytanın kandilleri ve biz.

Kimi gün karıştırırım birbirimizi

Dirhemler gibi kurnaz tüccarın elinde,

Olur acıdan yoksarım kendimi,

Eski bir şatoda demir şövalye,

Ölmüş çoktan, boş kalmış içi.

Hem İskender'in talihli atıyım

Yengiler yaşadım Küçük Asya'da,

Hem de Kıbrıs'ta satıldığım

Kıvırcık saçlı, mağrur Romalı'ya

Gün yüzü görmeden kömür çıkardım.

Olmuştu bahtımın Sultanı,

Zambaklar kraliçesi nice bir straliçe,

Kalbim ki menhirlerdir, suskun aşkı

Ansıtmak için dikilmiş yazıdan önce,

Unutansa ben gene, ben zavallı.

Ben Mesih'tim, hem Barabbas'tım,

Kim çarmıha gerildi o gün

Bağışlanan kimdi, karıştırmışım,

Bugünse bağışlayan göğsün

Kollarını açınca ben çarmıhım.

Birdim iki oldum, iki iken bir

Ne yalnızken birim, ne de seninle iki,

Sevi de yalnızlık gibidir

Var yok eder durur kişiyi

Akşamları boru sesiyle gelir.

Melih Cevdet ANDAY